ترکیب وب سرویس های مکانی با استفاده از فناوری های soa

راهکارهای زیادی برای ایجاد تعامل پذیری سیستم های نرم افزاری مطرح شده است. معماری سرویس گرا و فناوری وب سرویس یکی از این راهکارها است. استفاده از این رویکرد باعث می شود، تولید سیستم های نرم-افزاری جدید با سرعت بیشتری انجام شود. وب سرویس ها را باید عینیت بخش معماری سرویس گرا دانست. با توسعه و پیشرفت سریع فناوری وب سرویس در چند سال اخیر چندین چارچوب و زبان مخصوص ترکیب وب سرویس ها توسعه داده شده است، بنابراین منطقی است که برای ترکیب وب سرویس های مکانی بخواهیم از این تکنولوژی های جدید استفاده کنیم، اما ناسازگاری ها و مشکلاتی در زمینه وب سرویس های مکانی و استاندارد های مربوطه که از سوی سازمان ogc تبیین شده، وجود دارد که این کار را با مشکلات عدیده ای مواجه می سازد. در این تحقیق سعی شده است با بررسی ساختار معماری سرویس گرا، فناوری های وب سرویس، چارچوب ogc و مطالعه ابزارها و استاندارد های موجود، روشی سرویس گرا با استفاده از استاندارد های روز فناوری وب سرویس و it برای ایجاد روال های کاری مکانی به صورت کارآمد ارائه شود. از جمله نتایج حاصل از این تحقیق و پیاده سازی مربوطه می توان به ارائه یک معماری سرویس گرا برای زیرساخت داده های مکانی و هم چنین پیاده سازی دو web service orchestration با دو روش مختلف یکی با موضوع ارزیابی تخصیص منابع و با استفاده از روش bpel و دیگری با موضوع تهیه نقشه ریسک و با استفاده از روش wps process اشاره کرد. برخی از خصوصیات و نوآوری های سیستم پیاده سازی شده عبارتند از: امکان استفاده از استانداردهای فناوری وب سرویس نظیر soap و wsdl و bpel، امکان ارسال اشیاء از کلاس پیچیده در قالب پیام xml، امکان ارسال ضمیمه همراه پیام برای جلوگیری از بزرگ شدن حجم پیام، بالا رفتن امنیت سیستم به خاطر استفاده از soap به عنوان فرمت تبادل پیام و امکان توسعه تدریجی سیستم و ادغام آن در سامانه-های نرم افزاری دیگر.